(Εδοκίμασε να ειπη το τραγουδι του, αλλα εις το πνεύμα του

το υποβρύχιο του ήρχοντο ως ναυάγια οι λέξεις...)

Η μνήμη είναι μια βαλίτσα

Η λήθη είναι δύο

Να πάρουμε το φως απ'την αρχή

να δούμε αν επιμένει στο κάρβουνο

Εγώ δεν πείθομαι βλέπεις,

έχω τόσες φλόγες να συντηρήσω

Φλόγα πρώτη:

            Μ' ακουμπάς

            και το αίμα μου ανοίγει μεγάλα μπουμπούκια

            Στο τέλος δεν θα μείνει χώρος για μένα

Φλόγα δεύτερη:

            Να παίζεις με το μηδέν

            και να μένεις στον άσο

Φλόγα τρίτη:

            Αυτή η ένδεια

            του να μη στέκεσαι

            των θηρίων ηνίοχος

            αλλά και βορά διαδρομών

            Θέλησα το σώμα

            στην προέκτασή του σε ήλιο,

            τώρα ζητάω απ' την ποίηση

            να μου σπάσει τα χέρια

Φλόγα τέταρτη:

            Αυτή όπου ρίχνω τα σφαγμένα ποιήματα

            Αυτή που με περιμένει

Φλόγα πέμπτη (η επονομαζόμενη και κοινή):

            Τρελέ, θα πιάσουμε καμιά πυρκαγιά εδω μέσα

Θα σ' το πω όσο πιο απλά μπορώ:

Στέκομαι στη μέση της γέφυρας

 και σε περιμένω                

                              όλο σε περιμένω

Γ. Στίγκας

(they are all down below trying to breathe through water)